mazlum çiçekler de derledim
öksüren gecelerim de oldu
muhtemel kederlerde düþtü kentlerim
Bey Daðlarý’nýn kuytusunda
bir umudun dizinin dibindeyim
gelme þimdi
ama bir gün
mümkünse divane bir hayatýn içinden çýk
virane bir hikayeden gel
dere kenarlarýndaki nazenin nergislere aktý içim
uçkun yaralar büyüdü yüreðimde
yýlký atlarý dörtnala gelip geçti döþümden
önce güvercinler öldü
sonra yürek dayanmaz acýlarda üþüdü badem çiçeði
gelme þimdi
ama bir gün
kýrlangýçlar türkü söylerken gel
ince ince kabuk baðlarken yaralarým
içimdeki duvarlara gömüyorum geçmiþi
içi boþaltýlmýþ bir rüzgar gibi ruhumda kýrýklar var
cümle acýlar halay çeker ülkemde
avaz avaz mülteci kardelen açar yüreðim
salkým saçak bir iþgalin ertesindeyim
her kýþ hüküm giyip her yaz af kapsamýnda gibiyim
kar çiçeðim yayla göçüm hüzün kuþum
günlerdir burnumda tüter kokun
gelme þimdi
ama bir gün
þakayýklar çiçek açarken gel
namluya sürülmüþ bir kurþun intiharý
bilenmiþ bir býçak yarasý kanasa da yüreðim
gözlerimde erir türküler
öyle zulme çanak tutar gibi bakma
bir türkünün notalarýna asýp isyanýný
göksünü özgürlüðe germiþ yürekli bir barýþçý gibi
savaþýn halefine sýðýn
dað baþlarýnda açan kardeþ çiçeklere ada ömrünü
gelme þimdi
turnalarýn repliðinde hastayým
mülteci bir þarkýnýn güftesinde yasta
ama bir gün
bütün çiçekleri açtý farz ederim
bahar çiçeklerine sarýn
nergis kokularýna bulan öyle gel
Þubat/2016
Antalya/Sýtký ÖZKAYA