…Ýnsanýn kendine düþmesidir yâre gömüldüðü yer
derininin de bir çýðdýr hanlýðým
hangi coðrafyada kaldýn
iplerinden tuttum sevdalýðý
çile sarýyor kadere yarýnlar
mahreminde salt sevmeler
bugün beni daha sev
bir daha sev
gülenimden öp
gözlerimi de unutma
isminden kazý kehribarý
anneme de söyle üzülmesin
elinde þerbetler tütsülesin
geleceðim güne…
bulut besliyor gözler özlediðinde
gök tanrý sana açýlýyor ayalar
hiç bilmediðim bir duayý tekrar ediyor çocuk yaným
çünkü insan en çok sevdiðinde zehirler kendini
edasý susmayan, þarkýsý dinmeyen yaðmur.
çiçekli ayakkabýlar giyer
düþte yürür beyaz
saçlarý mine dolaþýðý rüzgâr yeniði
tüllerde uçuþur saklý bahar
kýr kahvesinde bekler sevincin höyüðü
göðsüne sarýlýr yiðitlendikçe þiir yaný
i mgesine takar sevincin tacýný.
senin için deniz alýyorum ellerime
mavide gördü yüzünü
en sevdiðim renkle seviyorum her günü.
sürekli kullandýðýn bir söz takýyor
"seni seviyorum"
gömleðimin yakasýna
ilikliyorum yüreði günle
seni giyiniyor kadýn yaným
eteklerim Ýstanbul rüzgârý
savrulur ha savrulur
sesimi taþýr
taþýrýr dudaklarýn.
çünkü insan en çok sevince zehirler kendini
damarýmda gezinen
sana ölmekse sevi
öldür her gün öldür
azar azar dök içini
alýþsýn yabancýlýðým
soyadým kadar þiirler yazar
sen yaným
çünkü insan en çok sevdiðinde zehirler kendini…