Artýk bir þeyler söylemek gelmiyor içimden
Vurgundu
’’Bitti’’ dedi
Gitti
Kâh isyana
Kâh hüzne
Yakalanmak vardý
Toplanýp yýka yüzünü þimdi
Kaybol yürüdüðün sokaklarda
Koy geriye caddeleri þehirleri
Umudun þavkýna derinden iç çek
Sýrra kadem basmýslara da
Düþlerini yazma türkülere
Unut þüphede kalmýþ
Geceden önceki biten dünü de
Daðlara bentler kur
Ayý hapset Yusuf’un zindanýna
Yolculuða çýkmasýn gözbebeklerin
Issýz kalsýn dualar kuytularda
Denizköpüðünü öpmesin dalga hasretlensin gelgite
Yüreðine eðilen kelimeler hecelenmesin
Pir-u pak gökyüzünü solusun griye çalan bulutlar
Görmesin budanmýþ halini
Hadi bozkýrlarý nemrut ateþine yakmayalým
Ah-u zara yenilen üç kýta yedi deniz olmasýn menzil
Dur duraksýz gezen derviþin ýskaladýklarýný
Boþ ver sen
Ne kâðýt ne kalem ne kelam
Ezber bozsun sessizlik
Lâl düþsün hale, bilmesin toprak ana
Yaðmurun gözlerimizden ayan beyan öptüðünü
Demem o ki
Kahýr safhasýdýr seni düþündüðüm zaman
Ve ben ayak izlerimin gölgesinde
S/ana yürürüm
Ummuhan Yýldýz.