Arýyor musun sen de eski günleri bakýyor musun resimlere
eski dediðime bakma onlar bugünkü gibi yeni yeniden yaþýyorum hatýrladýkca nasýl da bir hiç uðruna inatcý iki keçi yani sen ve ben nasýl da inatlaþtýk bir daha ne karþýlaþtýk ne de aradýk birbirimizi ben seni unutmadým
biliyorum sen de beni anýyorsundur kulaðýmý çýnlatýyorsun arasýra sen de piþmansýn deðil mi sanki hep öyle genç o yaþlarda kalacaktýk o günkü gibi
yine Fesleðen katmer Küpeli, Hanýmeli, Gül de yetiþtiriyorum hani þu yedi verenlerinden onlar taze taze ya hayat dolu ya ben de onlarla kendimi genç hissediyorum
ayný mahalledeyim yine eski komþularýmla görüþüyorum kýþ geceleri bazen çok üþüyorum sýtma gibi bir titreme sarýyor bedenimi biliyorum nedenini yaþlýlýk belki de yalnýzlýk ama çoðu zaman Yalnýz deðilim
sen geliyorsun dertleþiyoruz romatizmalarýmýzdan ilaçlarýmýzdan yakýnýyoruz
sigarayý býraktým býraktým býrakmasýna da sen gelince bir tane tek bir tane içiyorum dayanamýyorum hem senin hem de tütünün yokluðuna
7 Mayýs/ 2004/ Davutpaþa/Ýstanbul Yüksel Nimet Apel Paylaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.