Geceler nereye saklar onca yýldýzý sabah olunca hele de o muhteþem samanyolunu
güneþle ayýn arasýnda gizil bir þeyler var ki ikisi de ketum ser verip sýr vermezler bu aralar en güzeliyle ödüllendiriyor rengini üþüdükçe denizler o yalnýzlýklara gizlenmiþ fýrtýnalar ve akþamýn ýþýklarý inen geceye onlar o büyülü fenerler göründüðünde kýmýldar duraðan her þey bin bir renkle oynaþýr sanki birer mevlevi derviþi dönerler eksenlerinde
sana bakmak gerekir þöyle adamakýllý bir þiir yazmak için hep sana baktým ben ne zaman bir þeyler yazmak istesem kokunu duydum esti rüzgarýn bir dua gibi kayboldum içinde kokunu koklayýp rüzgarýnla esinlendim saçlarýnýn müziðiyle hep diri kaldým ben sana bakma penceresinde üþüyen kuþlar çalmýþtýr pencerenin camýný da duymamýþsýndýr sana bakma penceresinde güller sarmaþýk tüller ki kuyruklu gelinlik kadar görkemli duvak misali yerlere kadar üzerlerinde erguvani gölgeler
sen baþlangýçsýn sen sonsuzluk bütün renkler senden zuhur eder bütün saatler sende durur sen göründüðünde pencerende gece bitmeden yýldýzlarýn altýnda verdiðin bu son randevudur
Yüksel Nimet Apel 26/Ocak/2016/Salý/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.