Diline pranga vur gönlünü yarene aç iki günlük dünyada insan insana muhtaç
neye yarar ki söyle ahh azizim Leylâ o izim þu bu izim
eyy gözleri elâ eyy baþýma belâ vahþi çiçeðim
aziziim Leylâ
gördüðün gibi i mgelerim yalýnayak kelimelerimin ucu yanýk
bir üþümedir tutar beni senin yalnýzlýðýný düþününce
yazmaktan korkuyorum güzelliðini (tutuklarlar diye yüzündeki tebessümünü adýn gül olmasa da gül yine Leylâ)
takarlar kulaðýna demirden bir küpe sýðýnmacý giydirip kimliðine sürerler seni kendinden aldýrmazlar göz yaþlarýna bu kaný donmuþ insanlar yollarlar seni sýnýr dýþý ederler azizim azizem Leylâ
belki de kimbilir ha memleketin Üsküp’e
sevinirsin bilirim dersin bu da sürgün mü (yardan ayrýlmasý olmasa) dersin ki bu mu sürgün ayrýlmanýn hüznüyle üzgün üzgün düþerken yola
sakýn bir yere ayrýlma diline pranga vur gönlünü yarene aç neye yarar ki söyle o izim þu bu izim
Leylâm azizim bekle beni belki bir gün belki bir gün ben de gelirim
2/Eylül/2012/Pazar/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.