öyle sessiz kýmýltýsýz yola bakýyor çiçek görüyor aynasý karþýsýndaki pencere camý sevgilisi açan çiçek iri iri açýp yapraklarýný soruyor bu kocaman gökyüzü kimin
tükürüklü tozlu çamurlu baktýðý yol külotsuz bir çocuk iþiyor yolun ortasýna evin duvarý dibinde ellerini örüyor annesi birbirini büyütüyor kadýnlar korno çalarak araçta kadýnlarý alkýþlýyor bir adam
hava bozuk yaðmurla sonlanmýyor gün sessizliði bozan sabahý muþtulayan horoz sesi kimsenin yüzünü bulmuyor sesi fideler sayrý bir daha dikin yaðmur yaðmazsa deðirmenden gelen suyla sularsýnýz çalarsýnýz olmazsa ilerdeki bahçeye giden arktan
temizlenmeli çöp dolmuþ kuyu belki açýða çýkar çay balýklarý kendine bakamýyor saksýdaki çiçek ille sulayacak da biri güzel bakacak güneþe gözleri
gerçek çiçek kim kim görüntüde büyüyen çiçek bir kolu ortada uzamýþ açýyor diðeri yere sarkýtmýþ ucunu karþý evdekiler onun karþýsýndakiler çiçekler görüyor mu birbirini neden bu nedensiz soluþlar, açýþlar uzaktan uzaða bakýþan aþýklar sanki atlayamazlar ama bir balkondan ötekine !
13. 06. 1989 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.