durdum önünde çiçek kokulu bahçesinin ayaða kalktý ayýk þiiri bir gül yapraðý býraktý sayfa arasýna kapý önündeki taþýn altýndan mektubunu aldý henüz onsuz yýllar yaþanmamýþtý kýz kahkahalarýmýz duyulurdu sokak aralarýnda istop filan oynadýðýmýz günlerdi o gülüþerek ip atladýðýmýz
oðlanlar geçerdi bakýþlarýmýzýn önünden biz onlarý kendi bakýþýmýzla görürdük onlar nasýl bakardý bilmezdik annemizin dizinin dibi vardý her davranýþýmýzda onlarýn þarkýlarýnýn devamýydýk tembihli adýmlarla giderdik sinemaya bu yüzden kikirdeþmelerimiz yarým kalýrdý filmlerde göremezdik kendimizi bir oðlan gelmezdi bizi almaya anne merdivenli kapýmýzýn önünden
babamýzýn duruþunu biri alsa ne zaman kaç kýza ayný tavýrla yaklaþtýðýný görürdük kalbimizde oynattýðýmýz filme dalardýk öylesine saf iki genç severdi birbirini iki kalp birbirine takýlýrdý aðaçta deniz kýyýsýnda kýz oðlana doðru koþardý aðýr çekim hafif hafif sallanýrdý aðaçlar kaybolurlardý buðday baþaklarý arasýnda sonra kýz masumdu aðlardý bir gül resmi gölgesi altýnda sinema salonunda uðuldardý gerçek sesi
kendimizle buluþmaya giderdik annemiz yerimize konuþurdu nedense sesimizi duyurmaya çalýþýrdýk geriden hep baþka biri kapardý sevdiðimizi ikinci roller verilirdi bize de kabul etmezdi bunu yere indirilen bakýþýmýz kendi þiirimizi yazmaya soyunurdu sonunda
25. 01. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.