Köy Eski Köy Değil
Çeyrek asýr geçti, gittin gideli
Anýlara doðru koþarsýn kardeþ
Bizler ödüyoruz aðýr bedeli
Sen ise hasretle yaþarsýn kardeþ
Ýçin sýzlamasýn, bunlarý duyup
Gerilerde kaldýk, ayýptýr ayýp
Þen çocuk sesleri yýllardýr kayýp
Okulsuz köyümüz, þaþarsýn kardeþ
Yolu asfalt oldu gelen var gibi
Dallar meyve dolu, alan var gibi
Evler hala dimdik, kalan var gibi.
Görünce hüzünle taþarsýn kardeþ
Kesilir köknarý, çamý, çýnarý
Çoktandýr akmýyor soðuk pýnarý
Kurumaya dönmüþ dere kenarý
Ümitsiz hallere düþersin kardeþ
Samanlýk önünde düvenler kýrýk
Ceviz dokumaya bulunmaz sýrýk
Kalmadý tor lastik, kalmadý çarýk
Kundurayla bayýr aþarsýn kardeþ
Tüplü ocaklarda kaynar yemekler
Çarþýdan geliyor, sütler, ekmekler
Baðlar daða döndü, heba emekler
Görünce baðrýný deþersin kardeþ
Emine Yýlmaz Dereci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yılmaz Dereci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.