Vay!

Gelinen noktayý yazamaz kalem
Ýnsanlar paraya köle olmuþ vay!
Yüreklerin zehri haset, hýrs, elem
Nice koç yiðitler gamla solmuþ vay!

Koyun sürüsüne kurt, çoban durmuþ
Avcý avlanýrken kendini vurmuþ
Acý poyraz esip gülü savurmuþ
Bülbül dikeninde susup kalmýþ vay!

Yenip, içilirken huzurla nimet
Birlik bozulunca kopmuþ kýyamet
Aç gözlü batýya verdikçe kýymet
Özümüzü bile bizden çalmýþ vay!

Fare kral olmuþ aslan soytarý
Çiçeklerden zehir taþýyor arý
Mevsimlerin bile kaçmýþ ayarý
Temmuzda sokaklar karla dolmuþ vay!

Sevgide parayla sanma bedava
Serveti olanlar atýyor hava
Gönüller mahkeme, görülür dava
Þeytan sürüsünün yüzü gülmüþ vay!

Kimin umurunda kararan güneþ
Nasýl olsa ayaz, karanlýk beleþ
Benlik tavan yapmýþ, ateþlere eþ
Menfaat dünyasý sevgi ölmüþ vay!

Emine Yýlmaz Dereci
Sosyal Medyada Paylaşın: