BİR TEBESSÜMLE SEVMEK

Ýnsan sevince
Çok þey bulur gözlerde,
Belki bir ömre sýðdýrýr,
Bir tebessümü
Belki bir tebessümde yok olur gider.
Bir kareyi nakþeder yüreðine belki,
Belki bir karede nakþolur sevdiðine.
Ya hangi heyecan onu görmek kadar telaþsýz olabilir,
Telaþsýz,
Zamanýn hiç geçmemesini dileyerek.
Hangi dert bu kadar sevilesi olabilir ki,
O uzakta, derdi senin içinde, harelerinde…
Özlemek sevmekle birdir,
Seversin uzaktan ve yine özlersin uzaktan.
Yaþanmamýþlýklara üzülürsün
Ve bir o kadar da gördüðüne þükredersin.
Tanýrsýn, etrafýnda ne var ne yok; kim var kim yok
Ama bilmezsin, kalbinde ne var ne yok; kim var kim yok
Hep bu bilinmezlikte son bulur düþünüþler, özleyiþler
Geceler kadar karanlýk bir soru,
Acaba, var mýyým?
Varlýðýn onda var olmaksa,
Yokluðun onda yok olmaktýr.
Ve ona ne kadar yakýnsan o kadar uzaksýn.
Ne onda var olmak ne de onda yok olmak istersin.
Çünkü bilirsin,
Akýbeti bilmezsen; onu, kaybedebilirsin.
Bunun için seversin de sevmek istemezsin.
Ama; yine seversin, yine seversin.
ALTUN VURAL

Sosyal Medyada Paylaşın: