KİMSESİZ BİR ADAM

Ben karanlýk uzun kýþ gecelerinin çýlgýn aþýðý.
Her taraf kar ve buz
Hava ayaz mý ayaz.
Sanki demirdendir bu beden.
Ne el tutar bu soðuðu ne sökülür buzlanmýþ yerinden.
Delicesine dolaþýrken kan bedende.
Bu kalp yorgun bir durak.
Zaman acýmasýz seni düþünmek haricinde.
Yok baþka bir teselli.
Bakarsýn zamansýz bir güneþ doðar eritir buzlarý.
Vakit yeter mi onu bilmem.
Damarlarýmdaki kan sýcak mý hala.
Yoksa kimsesiz bir garip gitti mi öylece.
Gece ve buz dondurucu bir ayaz.
Beden demirden olsa ne fayda.
Kalp aðýr iþçi kaldýrýr bunu da.
Sen varsýn ya tutunduran beni hayata.
Bir kimsesiz ben ayaz gecelerde seni düþlerken.
Erir buzlarým kalýrým öylece .
Ben kimsesiz bir adam.
Karanlýðýn koynunda bir baþýma.
Aklýmda hep sen.

Mehmet DEMÝR sk. 29.Nisan.2014.Ankara.
Sosyal Medyada Paylaşın: