yaralarýmý döþüyorum dönmenin muhtemel olduðu tüm yollara ellerimde gözlerinin tarifsiz kal/ma deyiþi ellerim müstemleke çocuklarýnýn adýný bilmediði meyve aðaçlarýnýn dikenlerinde kimi sevsen biraz ben ölüyorum aslýnda...
Allah istediði yere yaðdýrýr elbet vehametini yerde ne kadar silik renk varsa Allahý anýmsatýyor göðe ve her gece ürpertisinde boþluðun iþkencesinde yýldýz fallarýnda çocuk yalanlarýnda ve en üryan soluksuzluklarda kimi sevsen biraz ben ölüyorum aslýmda...
bulvarlar dolusu beton kusuyorum çivilerim sökülüyor çýkmazlarda zaman fecaatle hazin bir sayýklama hezeyandýr zaman kara/bas(an)ma/larda. dokunuyorsun ellerin kopuyor dizkapaklarýndan beyninden ruhuna akýyor tavan aralarýnýn Allahý anýmsatan izbe kokularý Allah kokmaz diyorum çocuklaþýyorsun gözlerini ve memelerini asacak yer bulamýyorsun ellerin ne kadar da ellerimin dokunamayan yaný ve fakat birden izdiham! kanýmý döküyorum içinden dað geçen kitaplara imzama kan sürüyorum bir içe kapaklanoyorsun sonra ve gürültüyle susuyorsun...
çabuk git! kuþlarýn karda býraktýklarý bir seherlik ayak izlerine as ömrümün geri kalanýný. zaten kuþlar çabuk ölür ki...
kandýr beni; koynuna sakladýðýn ve üzerinde çoktan ölmüþ kuþlarýn ayak izleri olan kar yýðýnlarýyla. kýr göðsümü sýzý saklayan en sert kemiðinden.
çünkü kimi sevsem sana öykünüyor kimi sevsem biraz gözlerimde gittiðin rüzgar kalýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.