zamanýn bütün duraklarý âsude, yürüdüðüm yollarda rüzgarlarýn elleri, tutup izini sürdüm, sürdüm kendi içimde. ve yüzün saçlarýmdan yontuluyor her sabah, her sabah sana aþýk oluyorum ben gülce.
gülcem bu seni çaðýrdýðým ilk þiiir, gökyüzünü andýran sözüm olsun istedim. kararmýþ duman gibi bunaltýrken anýlar, ansýzýn aþkýna uçurumlandý bak dilim. umut mavi ve yeþil çiçekler gibi, gümrâh gümrâh ve göv göv yeþermelidir.
sana sürüldüm ya ta kâl-û belâdan, durmadan yenileniyor içerimde bu sevdâ. adýn bin yutkunmayý imhâ ediyor gülce. sesim hýncahýnç naðme sesim intikam için en hüzünlü türküdür, büyütecek sevinci siyah güller derince.
gülüþün sýrat gibi keskin duruyor gülce, duruyor aklýmla kalbimin arasýnda. adýn hazin bir þarký, bir eski zikir sanki adýn kadîm mühresi, gibi duruyor aþkýn, ýþýldayýp duruyor bu pejmürde dilimde
boþtu zamanýn âsude duraklarý. gördüm inan bomboþtu insanlarýn yüzleri. gördüm yolcularýndan utanan tüm yollarý. bir zeytunî sözcükle paramparça ettim, sen bakýnca esrârý dökülen aynalarý.
//
gülce kadim mührem! diye çýnladým boþluðuna her anýn ve bilinen tüm tonlarýný tutup gözlerine sürdüm, her siyahýn..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.