nasýl geç kalmýþým gitgide ikindi esmerliðinde koyulaþan gölge tutmayýn beni geç kalmayayým derken bütün yýldýzlarým un ufak olmuþ kaynaklar, yýllarca gittiðim yol, çöl býrakýn beni býrakýn beni küflü umutsuzluklar
zil zurna sarhoþlar damarlarýnda alkol insansýzlýðý taþýyan gücü sýkýlý yumruk duvarlarý yerle bir eden sessizliðim gün güne büyüyen umutsuzluðum güneþten gölgeye, gölgeden güneþe kaçtýðým ey yok olan zaman imdat umuyorum zerreciklerinizden
nasýl düþ ortasýnda elim Tanrý’ya açýk eski beni idam etmeliyim ama olmuyor ölmüyor eski sevgilim nasýl da sýcaklýðý ucunda parmaklarýmýn bütün görüntümü sarýyor bir gülüþü için yaþamak tutmayýn beni, tutmayýn beni eski beni savurmak istiyorum bu son harman
iþte akþam otobüsleri geçiyor lâmbalara polislere aldýrmadan yeni bana geçmek istiyorum sarý yeþil kýrmýzý yansýn kendi ýþýðýmý yakacaðým sönen yýldýzlarýmýn acýsý adýna sonsuz kadar kocaman sevgi çiçekli güneþten yeni yýldýzlar yapacaðým
31. 05. 1986 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.