Annesinin kýzýþýna raðmen; Elleri cebinde, hazan karanlýðýnda, Islýk çalarak dolaþan bir çocuðun; Yýldýzlardan umduðusun sen. Ya da düþlerinde sevdiði kadýnsýn. Saçlarýnýn rengi bile belli belirsiz. Ama ölüm kadar aþikarsýn…
O ölümle, O kadar yer etmiþsin ki içimde, Sensizliði tekrarlýyorum hala, her hecemde. Ve güneþ batacak ve güneþ doðacak… Ve bir ömür, bu þekilde son bulacak.
Annesinin kýzmalarýna raðmen; Aþýk olan çocuðun, Peri masallarýnda gördüðü yüzsün sen. Þeklin fark etmez aslýnda, Ben seni her halde, her þekilde görüyorum. Sen ne olursan ol, Hep güzel kalacaksýn, bunu biliyorum.
Arsýz ve yalnýz ve kurak… Özledi her hücrem seni derinlerimde, Seni kaybediþimin izleri, hala derimde. Bu kadar özlemin sýrrý, terkedip gidiþinde. Ama nerede olursan ol, Gideceðin yer, daima benim içimde… Sosyal Medyada Paylaşın:
furuhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.