Sokaðýn sesi içimdekine karýþmýþ, Yolda yürünmez bir hal varken, Zaman bana çarpmýþ. Gizlediðim her þey yere saçýlmýþ. Toplamaya eðildiðim sýrada, Kendimi kaybettim!
Enine boyuna düþündüm, Yalnýzdým. Ama kimdim acaba? Durdum ve düþündüm… Kurcaladým hislerimi içine bakmadan, Elime buz gibiliðim geldi, Üþüdüm.
Kýrýlmadým bu sefer, Ýnatçý deðildim aþk için ve onurluydum artýk. Baþým dik bir þekilde býraktým her þeyi, Eski hayatýmda, yeni bir ben vardý. Birden, dilime bir ayrýlýk þarkýsý koydum, Ýki adým attým yeni halimle, Ve en yürünmez halindeyken hayat, Kaybettiðim kendimi buldum. Eski ben yakama yapýþýverdi. Korktum! Çünkü fark ettiðim ürkütücü bir þeydi. Bulduðum kendim, Hala sendeydi! Sosyal Medyada Paylaşın:
furuhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.