Islýk çalardýk samimi çocukluklarda. Aðlardýk birbirimize sýðýnýp… Özlerdik kirlenmeyi nisan yaðmurunda. Daha telefonlar yokken, incecik seslenip, Oyuna çaðýrýrdýk ellerimizi… Kýrýlmazdýk o zamanlar küslüklerimizde.
Yapayalnýzken çok baþýnaydýk çocukluklarda… Hududa bölerdik oyun alanlarýmýzý, Ama ayýrmazdýk sevdalarýmýzý… Komþu bahçelerin umutlarýna dalardýk. Gülümsemek iþten deðildi, Akan suyun önüne avuç avuç toprak atardýk…
Aþka dair gözyaþlarýmýzla tanýþtýk evvela, Büyümeyi özlerken, kýrýlgan çocukluklarda. Saklambaç köþeleri, yerden yüksek kalmýþ sonra… Saklanalým derken nasýl da kaybolmuþuz! Özlemeyelim derken, nasýl da özlem dolmuþuz…
Bir çocuklukta, son kez uðurladýk birbirimizi, Silmeden, yüzümüzde o eskiden kalma gülümseyiþimizi… Bir tatlý aþk masalýnda býraktýk gözyaþlarýmýzý, sevdalarýmýzý… Belki bir gün büyümekten vazgeçer zamanlarýmýz? Ne dersin, mutluluðu kapsar mý bir gün tanýmlarýmýz? Seni bana hatýrlatýr ara sýra, en çocuksu yanlarýmýz, Kýrýlmayan, güneþ ýþýðýndaki anýlarýmýz… Ve þimdi elvedalara sarýlý, Bir zamanlar, birbirimize sarýlý kollarýmýz. Sosyal Medyada Paylaşın:
furuhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.