Bir þehre de zaten bu yakýþýr… Bulut rengi sokaklar, Kirli ellerle sarýlý simalar. Buz gibi duvarlarýna, soðuk bir kaç, Seni seviyorum sözü yazýlýr. Çöpten daha yýðýn olmuþ, Ölmüþ sevda kokularý yayýlýr. Ve iþte, beni terk ettiðin þehre, Ancak bu yakýþýr.
Yaþam kývamýný kaybetmiþ bakýþlar, Kaybolmuþ sessizlik dolaylarýnda… Yitirmiþ sevdalar sesli harflerini, Hiç sahip olmadýklarý anlamlarýnda… Kurþun yemiþ en adamakýllý tarafýndan, Yere serilmiþ her, acaba? Dediði gönül olaylarýnda. Ve iþte beni sardýðýn þehre, Ancak bu yakýþýr.
Bu yakýþýr, Beni anlamamakta ýsrar eden bir þehre… Sözlerimi boðazýma düðüm eden… Ölümü bile bana çok gören… Köþesi yakýlmýþ gönül zarflarýný, Ýçimdeki son umudu, kiniyle adres edinen… Gözyaþýmý bile hakir gören bir þehre, Boþuna aðladýðýmý söyleyen boþ bakýþlara, Ancak bu yakýþýr! Sosyal Medyada Paylaşın:
furuhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.