Bunlar ya romanlarda, Belki, birkaç filmde yada resimde mümkündü. Dünyayý düþündükçe, mavi bir bilyede, Hapis olmuþ benliðimi gördüm… Tanrý sanki bu bilyeye, Yalnýzlýðýný anlatmak için koymuþtu insaný. Binlerce hayatta, bir tek yalnýzlýk… Bir tek hayatta, binlerce yalnýzlýk… Hepsi bendim. Bütün yenilen savaþçýlar, Ve unutulmuþ aþýklar…
Çünkü dünyanýn gerçekleri sevgiden baþkaydý. Kin dolu sözler, kýskanç bakýþlar… Bunlar varken sevgiye gerek yoktu bu dünyada! Ne gözyaþlarýna merhamet vardý, Ne de saflýða…
Dünya, kirli bir aynaydý, Çünkü aynayý ayna yapanlar, Aslýnda insanlardý. Ve aynaya en saf haliyle bile bakanlar, Kendilerini kirli sanýrlardý.
Ölümsüz yada gerçek aþk… Sonsuz bucaksýz umut… Mutlu neþeli bir bahar sabahý… Bunlar sadece birer hayal, birer masaldý. En iyi ihtimalle bunlar, Hayalperest bir þairden, arda kalan bir romandý.
Binlerce hayatta, bir tek sessizlik… Bir tek hayatta, binlerce sensizlik… Hepsi bendim. Hepsinde ayrý ayrý, ama ayný yenildim. Sosyal Medyada Paylaşın:
furuhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.