Gem

küfrüm geliyor gece yarýlarý!
baþucumda arsýz þiirler bulunduruyorum.
iltihap zengini bir bedenin
aymaz övünçlüðü yapýþmýþ geceye!
altýn zannedilen karanlýðýn!
altýnda kalakalmýþ bir tay gibi geçiyor vakit.
aðýr zamanlar!

yarasýna üfleyecek bir rüzgar arýyor acizliðim.
ayak tabanlarýmda toplanmýþ yaðmur sularý,
söndürmüyor gece yangýnlarýmý!
filizlenmiþ insanlýðýmý,
yetilerimi,
niyetlerimi ve þiirlerimi..
daha nicesini heba edip
önüme külden bir yemek gibi sunuyor hayat!
sonra gamsýz bir ebeveyn olup
sessiz kalýyor aðrýlý yaþayýþýma.
ben çocukluðumun sokaklarýndan öðrendim,
karanlýðýn korkutup,
yabancýlarýn tedirgin ettiðini.
etrafým karanlýk
ve ben yabancý kaldým kendime.
bundan korkum!

alfabemin paslý harfleriyle susuyorum!
ýrkçý bir sessizliðin peydah ettiði öfkemi,
karanlýkla yýkýyorum.
sýnýrdýþý ediyorum kendimi kendimden,
sobeler diziyorum art arda!
yakaladým iþte!
yakalandým iþte!
ben önde,
benliðim arkada!

- Abdullah Cemek

Sosyal Medyada Paylaşın: