penceresini dýþarýya açtým þiirin
iki kuþ kondurdum önüne
karanlýðý aðaran ormanlara uçsunlar diye
aðacýn beslediði böceðe deðin
görsünler yeþilin gerçek yerini
her çiçeðin nasýl tutunduðunu topraða
bir dalýn kýrýlmadan önceki halini
en ücra yerleri görüp öyle gelsinler
evleri evlere, yollarý yollara açtým
kurt kuzuyu yemekten vazgeçti
tarhananýn kokusunu duydu içki kadehi
hindi piþen evler sebzeye talimi
yol yolun hatýrýný sordu
daðlardaki ayýyý yaban meyvesini zoru gördü
yýl duydu yýlýn acýsýný
içine neden gömüldüðünü halkýn
neden içinde gizlediðini kelebekleri
adýmlarýný ayarladý
yeni masallar sattý insana
yeni umut utangaçlýk sýnýrýný aþtý
balkonlara beyaz bayraklar astý
korkmamalarýný öðütledi çocuklara
gelin oynayýn dedi kent merkezinde
sözlerimi bir kutu gibi açtým
görsün dedim yer altýnda yýlan
görsün kendi halinde bir yolcu
neler var penceremde..
31. 12. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.