sadece koşanlar okusun...

Sen içime düþtüðünden beri,
Durdu dünya...
Nazým’a sorarsanýz koskoca bir kaç yýl...
Bana sorarsanýz ilkbaharý ömrümün...
Böyle yazýlmazdý aþk þiiri
Ve deðmesi gerekiyordu gözler..
Ölmesi gerekiyordu birileri...
sayýn boynuna çiçekler ekilmeli dudaklarýmdan...
Ben böyle aþk þiiri görmedim masada...
Bir eksik olan sendin..
Her þey yerli yerindeydi,
Ýnanýr mýsýn Tabaðýn içinde mektup yazýyordu.
Bir ülkeden diðer leh ülkesine...
Böceðe benzer ipince bir adam..
Aklýma geldikçe felaket...
Bu esaret peþinde,
Çok sürdü azad et.
Bu þiir tevfikin eseri ,
O olmasa ayný manzum,
Ayný bab ayný tekrar.
Teþekkürler Haluk..
Çarmýha gerilen isa dan...
Ben böyle yokluk görmedim.
Göðe doðru yok oluþ...
Sende yoktun oysa...
Göðe doðruda yükselmedin...
Ben böyle kök hücre spazmý yaþamadým yokluðunda.
Oysa sen hiç yoktun,
Ve bu þiir az okunacaktý
Ýadeye itibar etmeyen kadýnlar tarafýndan
Abra kadabra, yok.
Ayaklarýn diyorum sevgilim.
Ne kadar çirkin gittiler.
Beyaz güller,al güller..
Ve rüyadan uyanýþým,
Sende beni seviyorsun ama bunun farkýnda deðilsin...
Farkýnda olsan evlenirdik..
Nazým hapse düþmezdi..
Cemal kaybetmezdi y’sini.
Kafka uðramazdý postaneye.
Tevfik göndermezdi Haluk’u
Sezai konuþmazdý mezuniyette
Vazgeçtim bu dünyadan.
Dünyadan geçtim ama,
Seni yalnýz komak var o koyuyor adama.

Sosyal Medyada Paylaşın: