Babanın kendisini bilmedim...

Babanýn kendisini bilmedim.
Benim için bir kelimeden ibaretti.
Babam yaþýyordu ama yanýmda yoktu.
Söylesene;
Çocuðunun yanýnda olmayan bir baba nasýl bir kalp taþýyordu?
Yokluðu beni için için yaktý.
Alýþtým yokluðuna kabullendim.
Bir þekilde yanan yaramý sardým.
Sarmaladým ya da öyle sandým.
Büyüdükçe yanýmda istedim.
Kýzým diyen sesini duymak istedim.
Baþýmý okþayan ellerini istedim.
Aðladýðýmda sinesinde olmak istedim.
Sevindiðimde boynuna atlamak istedim.
Ve ebediyen ona bakmak baba kýz olmak istedim.
Çok mu þey istedim?
Ben hakkým olan babamý istedim.
Özlem duyuyorum.
O ise canýmý yakýyor,aðlatýyor.
ARAMIYOR,kýzým diye sormuyor.
Ýçimde ne kadar yansa da babam diyemem.
Kýzým da dedirtmem.
Yaþamadým ki yaþasýn.
Yaþatmadý ki yaþatayým.
Ýlk ve son görüþüm olur.
Hakkýný helal et baba.
Keþke yaným da olsaydýn da,
Kötü olsaydýn.
Bunu bile severdim...

Sosyal Medyada Paylaşın: