Þimdi git lütfen, Evet,evet þimdi. Bu kadar uzaklaþmýþken, Yokluðunda da varlýðýnda da Ýki yabancýdan baþkasý olamamýþken. Durma,git hadi. Biz seninle inan bir þey deðildik. Belki görünüþte iki ayrý kiþiydik, Fakat toplasan bir adam etmezdik. Edemezdik.
Ýnsan yokluðunun cahili olabilirdi de, Varlýðýnýn cahili nasýl kalabilirdi? Söyle nasýl öðrenmemi isterdin seni? Ya da, Hep cahil kalmamý beklerdin deðil mi? Ardýnda býraktýðýn bir keþke var þimdi, Bir de yaralarý sarýlmamýþ, Kanadý kýrk yerden kýrýlmýþ kadýn. Ýnan, Unutulmuþ yaralarýma tuzdur adýn Durma,uzaklaþ benden koþar adým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
EDA ERDOĞAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.