Deðilmi ki demini alýyor her ýþýk karanlýk geceler
þevkatin kýyýna muhtaç kaç öksüz çocuk
gülüþüne ölmek için sabýrsýz iç çekiyor
yaþamak için bekliyor güneþin doðuþunu
saçlarýný tarayan güneþ ah saçlarýn uykusuz geceler gibi
masum kümeleþir yýldýzlar gözlerinde kuþlar gibi akþam ayazýnda
geç kalmýþ ay ýþýðýnýn þafaðý çoktan terketti mevsim
solgun bir günü daha astýlar
gökyüzünün mavisine gecenin kara gözlerine
ne çok karanlýk gece
ne sabýrsýz bekledik yarýnsýz yarýnlarý
koynunda besliyor
uykusuz susuz bir umut kýrýntýsý içinde
ürkek daðlar gibi yürekler
yürek ýsýrýðý bir sevda boyu
sende bitersin bir gün karanlýk gece de biter
hüzün sarmasý düþün yüzü yýkanýr elbet yaðmurlarla
kalakalýrsýn
sarardýkça sevdalar
uyur gezer misali
eski bir fotoraf çerçevesinde
karlý bir kýþ panoramasý sarar bakýþlarýný
can alýcý bir rüzðar
akþam sefasý çiçeðini öperken
þeftali pembesi bir umut yeþerir akar toz gibi karlarýn arasýndan
bakarken aralýkta aralýk pencereden
günü güneþi seyrederken
kuþ sürüleri geçer üstümüzden
bulutlarýn altýndan nazar deðer
gökyüzünün çatýsýna çakan þimþeklerden
ah elleri ellerindeyken gökkuþaðýnýn
gitme yedi renk kal
dolaþýyor yüreðinde çocuklar
ve çocuk kalpler..................
Nurten Ak Aygen
18.12.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.