Omzundan minneti, savurup attý.
Sýrtýna vurdular, un aldý sattý.
Kendisi çalýþtý, baþkasý yuttu.
Dizleri titreten, an geldi çattý.
Beyninde yýldýrým, kalbinde þimþek,
Bakýþý yaðmurlu, bir delifiþek…
Canýna tak edip, ararken döþek,
Çamurdan sýyrýldý, han buldu yattý.
Kendi öz yurdunda, kalmýþken garip,
Destek deðil köstek, olmuþtu maðrip.
Dedesi þehitti, soydan muharip,
Solsa bile þu an, dün güldü yetti.
Bomba sesleriyle, uyandý Mehmet.
Çýktý dýþarý ki, kýzýl kýyamet!
Türkmen Dað’a koþtu, ceddine rahmet.
Alnýndan aðzýna, kan doldu yuttu.
Atasý Alparslan, Mete, Teoman!
Böyle bir þehide, aðlar asuman.
Türkmen eli düþmez, boldur kahraman.
Ruhlar yaþar ama ten öldü gitti.
Atatürk’le Mehmet, þimdi el ele.
Geçit vermez bir Türk, hain emele.
Coþkun seller gibi, yedi düvele
Karþý koydu Mehmet, tin oldu yitti.
Seslendiren : Turgay COÞKUN