Gülüþümü soludum ruhsuz izmaritlere
Ve artýk kül tablamda anýlar toplu mezar
Sýðýndýkça kapýldým z/amansýz gelgitlere
Denizin kucaðýnda þimdi gözyaþlarým var
Demem o ki sevgilim þeytan üçgeni gibi
Ruh, aný ve gözyaþý yüreðimin sahibi
Bakma bana söylerim yalnýz dilimde kinim
Nefreti katre katre sükûtuma iþledim
Yakma hatýralarý hoyrat deðil sakinim
Gamzelerini söküp dar geceme fiþledim
Ayan beyan sersemim yine karýþtý aklým
Arapsaçý gibiyim kalmadý gizlim saklým
Gönül gardiyaným ol desem de sýkýlýrsýn
Dört duvar arasýnda ve yalnýz tik taklarla
Deprem ol göðü titret dememle yýkýlýrsýn
Bilirim aran bozuk aþk kokan tuzaklarla
Yaðmura hasretimden bulutlara darýldým
Ah bir aðlasa diye “keþke” lere sarýldým
Ellerim, dilim, sesim yokluðun kadar soyut
Bütün anlamlar mecaz, cümlelerim örtülü
Varlýðýna sarýlmak ruhta beþinci boyut
Düþler aðýr yaralý umutlar ise ölü
Kendimle kavgalýyým içimde k/an davasý
Bu ses, bu feryat da ne? Dinmiyor yürek yasý
Þair diyorlar bana durgun ve mecalsizim
Kendimce konuþurum anlayaným pek azdýr
Öldürmem duygularý biraz da ecelsizim
Baharlar yoktur bende ya kýþtýr ya da yazdýr
Uzaklarý devirip atmam zafer narasý
Gelme artýk istemem ömrümün aþk yarasý