ESĶİ ÇAĞDA BİR ÂŞĶ RİSALESİ

yaþým bin bilmem kaç
milattan önce Mýsýr’da Adem’dim
göðsümde Havvamý besledim yýllarca
o günde öyleydi
þimdide.
hala ayný nazla dönüyor dünya
elementlere sýkýþmýþ siktiðimin çarký
bir nükleer deneme belki yeter ölüme
dünya da yeni bir savaþa hazýrlanýyor zaten
bunca hengamenin arasýnda
sen
saklý bahçem
bir rozet gibi duruyorsun göðsümde
apoletlerim gülüyor seni daktiloya çekiþimde.
ölümde dirimi teskin ediyor.
yaþamý ciddiye alýyorum.
inan bana sevgilim
inan ellerime
çocukken iþçiydi
bir süre saçlarýný okþadý
þimdi baþýmý kaþýyor bilinçsiz, istem dýþý
bana ne diyorsun ya
bak burçlar eskiden aþk diyordu
þimdi para.
ben eskiden de sen diyordum
þimdi de sen
yarýn da sen
hergün sen
arkam, önüm, saðým, solum sen
ve
senli bir novella oluyor herþey
kahramaný ben olayým diyorum
çelimsiz açýz...
sana bir risale için
harflerin baþýna silah dayýyorum
inan gelmezsen bütün kitaplar ölebilir.

bir zamanlar afrikalýydým
düþlerimi yok pahasýna bir zenciye sattým
devlet günah yazmasýn
mesai saatlerinde seni düþündüm
ihmali iþtir mevzutta.
çokta büyük bir mevzu deðil aslýnda
çelimsiz bir atla
karýnca kentlerinde gezerken
aþkýn kesiþtiði bir noktadan
dik bir doðruyla toplumun gündemine çýð gibi düþtüm.
o gündendir
hala kýrgýným gökkuþaðýna
ve samimi olmayan bütün renklere.
çadýrýmý yaktýklarýnda
kayý boyunda askerdim
alparslan gibi açtým gözlerimi
kýlýcým bileklerimi kesti
o yüzden ellerim korkak yetiþti bugüne
o yüzdendir yoklayamadým ellerimle seni
yani baðýþla beni sevgilim
sana gelmenin saatini sorarken
zaman kekemeydi
ne ben onu anladým ne o beni


n.pynst


Sosyal Medyada Paylaşın: