YİTİP GİTMELERİN TECELLİSİ...

Anlýk bir terennüme sýðdýrdýðým hýrçýn yaþlarým,
Muhtelif yenilgilere hürmeten boydan boya süzülen,
Tahakkuk eden asýlsýz bir i mgeye sinmiþ bir nizamda gizli
O tedirgin ve yoldan çýkmýþ düþlerim,
Elbette var bir hikmeti,
Dermaný kayýp günlerin.

Tepe taklak oldum iþte tam da gün ertesi,
Koruyup kolladýðým anlýk teamüllere kapýlýp da yitirdiðim,
Dengi kayýp, haznesi çatlak,
Hayli edilgen yitik hükümlerin nazarýnda,
Elimle koymuþçasýna çaldýrdýðým dünlerim.

Güle güle demek tek çare
Hele ki güdümlü iken nezdinde evrenin,
Varsýn bir tehdit son dokunuþ,
Yaratýsýnda gizli tek tanýk þu kýdemli evrenin:
Nükseden bir teselli mademki rahmet bildiðim,
Kabulüm nihayetinde,
Niyazýmda eylediðim.

Anlamdan yoksun hicraným,
Dermaný yâd ellerde bir düþüm belki de:
Düþünmekten yorgun düþmüþ bir izlekte saklýyým
Hanidir sakýndýðým belli ki mihrabý yok saymýþým,
Gittiðinden beri ve sustum susalý,
Hicret bildiðim gün dönümüne gizlediðimi sanýp da
Sanrýlar tarafýndan kuþatýlmýþ gök kubbede bir ýþýk bellediðim.

Gönlün tefekkürü sakýncalý üç beþ i mge,
Adý saný olmayan bir derdin tek ilacý iken
Þu mahrem gölgeler hani kuytularda kurutulmuþ
Düþ yangýný yüreðin týnýsý iken demli mizacýmým miracý,
Yýlgýsý yürekte saklý,
Dönüp dolaþýp vardýðým o yoksunluk,
Hele ki girdabýnda devinen metruk bir yalnýzlýðýn
Hicap yüklü serzeniþine yýðdýðým belki de
Düþ bekçisi zamanýn
Kifayetsiz ve hazin intizarý kadar yeknesak.

Hanidir devranýn tokadý iken çarpan yüzüme,
Gömüt bildiðim mezarýmýn o soðuk mermer taþý:
Iskalamak hayatý bu olsa gerek,
Varamadýðým o yakada son gördüðüm izlek:
Devri alengirli bir tümce,
Kayýp öznesi, o asil ve rahvan benlik.

Terennümü milat bildiðim bir ömrün güncesi,
Sakýnýp gölgelerden sýðýndýðým mabedim kadar ýssýz
Ve tekdüze nasýl da ayan beyan,
Hanidir ellerim boþ, gözlerim donuk:
Bir bir irdelerken göz ucuyla seyrettiðim
Sýð kýyýsý ömrün.

Gün tamah ettikçe adsýzlýðýna kayýp yarýnlarýn
Ve gölgelerin tefekkürü iken inik gözlerimdeki
Aydýnlýk sýrtlarýn kaygýsý kadar esef yüklü
Ve bedbin bir sessizliðin en vurucu i mgesi:
Alabildiðine sitem ve öfke yüklü
Düþ yarasý o çapak dünlerin pervazýnda,
Bir yakadan diðerine seðirten çocuk adýmlarým kadar
Pervasýz ve tahakkuk etmiþ çizgiler,
Vakur bir dokunuþuna tamah eden kader kadar boyutsuz,
Yine de yitip gitmelerin tecellisi,
Sarmalýnda kâh hikmet kâh ümmet
Ve o sefil, korunaklý dünyalarýn muhafýz alayý i mgeler:
Nasýl da çýðýrtkan düþ satýcýsý kalender gönülsüzlüðüm,
Nasýl da beyhude bir elem yüklü týnýsý kayýp melodilerin.

Hüzne revnak yüklü bir tecelli,
Ahvali yitik bir ülke,
Gönlü hüzün kaplamýþsa da ne gam, sevgili.
Son sürat koþarken ölüme,
Tek bir buse kondur musalla taþýma:
Rayici imkânsýz bir dileðin tekerrürü her öldüðümde
An’dan uzak bir rabýtanýn kaçýncý seyri de
Yok saydýðýn mizacýmýn hüzne delalet sancýsý
Kadar kaypak bir sanrý benimki:
Her seferinde dilimde ayný nakarat:
Yeter ki gölge etmesin rahvan benliði
O bitimsiz nizamý ile saf tuttuðum
Gönlün kim bilir hangi yakasý.

Sosyal Medyada Paylaşın: