MÜNAFIK BİR DÜŞÜN İNİK PEÇESİ...

Ertelemek miadýydý aþkýn
Elde kalan yarýsý þu ahir ömrün,
Çeperi kýrýk gönlün kim bilir kaçýncý evrilimi.
Ahenksiz bir týný,
Farkýndalýðýn gizli devriminde gizli
O yükümlü ve hükümlü bedeller:
Münafýk bir düþün inik peçesi,
Derken soluklandýðým her satýr baþý.

Gýyabýnda minnet borcum yok ki
Ve yok ki nazý niyazý þu gönlün:
Sakýncalý birlikteliði aþkýn ve özlemin;
Mihenk taþý bellemiþim mademki
Yine de
Týnýsý kesik kesik o rahvan yadsýmazlýðýný yüreðe
Pelesenk etmiþ iken çemberin niyazý:
Nice gel-git ve ahengini yitirmiþ
Yitik söylencelere paye veren nicesi;
Bir tebessümde gizli aslýnda nüansý evrenin:
Kâh yalýtýlmýþ kâh yoldan çýkmýþ hatta baþtan çýkarýlmýþ
Onca kayýp gölgeye riayet eden ruhun kýmýltýsý.

Sancýlý bir doðum kadar nüktedan seyri,
Anlamak ne mümkün hele ki yüreðin o yaralý
Diðer kýyýsý:
Soluklandýðým bir aðaç kovuðu,
Görünmezin gizeminde yutar sakilce o sefil benliði,
Raðbet eder zaman zaman yoksunluðu bilerken
Ve bilip bilmeden derinde saklý o gömüt:
Bir ýþýk huzmesi kadar davetkâr,
Yine de riayet ettiði kim bilir ne çok i mge:
Devrik hükümlerin gözden ýrak serkeþ kýnýnda
Devinen tek bir rivayet:
Sev ve sabret.

Tutumu yadsýyamazken,
Ruhunu koruyamazken
Devrik bir ömrün mü son evresi de,
Ahkâm kesilen nöbetlerde sivrilmekte
O muðlâk reçete.
Kemirgen bir edim kadar öldürücü,
Rahvan bir gölge kadar ürkütücü
Yine de adlandýramazken o son izleði:
Hani senden kalan son hatýra,
Gömütü derin bir heyecan bürümüþken
Kavuþamadýðým ömrün kalan yarýsý.

Hicabý yitik belki de gülü solgun,
Milat bildiðim ölgün o gündönümü:
Bir nebze de olsa kýyamadýðým tek gösterge:
Yalnýzlýk dokunurken usul usul ölü sevinçlere.

Bir riya bir kaný belki son bir edim
Hanidir uzaðýnda yine de adlandýramadýðým,
Belki fazlasýyla durgun; anlamlandýramadýðým.
Kýnýnda esaret, indinde rehavet
Döngüde kaybolmuþluðun verdiði o garip cesaret
Kadar ulaþýlmazlýðýn kýyýsýnda
Hele ki yok mu o aþkýn pervasýzlýðý.

Bir rahlede saklý ömrün hikâyesi,
Çevirdiðim yapraklarda rast geldiðim,
Kim bilir hangi þarkýnýn kayýp kýtasý
Belki de o hicap yüklü sýðýnaðýnda
Ezik bir ömrün muðlâk rotasý,
Bir kez dahi þekillendiremezken
Gönlün makamsýz niyazýna sýðdýrdýðým
Ne çok ikilem iken maruz kaldýðým,
Hadi, gel dercesine maðlup kýlýndýðým
Rahvan çöküþlerde soluklandýðým
Gönül hutbesine gönül koyduðum
Bir miracýn tasavvurunda gölgelendiðim.

Þekilsiz meskenlere itimat dahi edemeden
Biteviye özlem yüklü,
Aþký yýkýk bir þehrin ölü ahalisine nispet edercesine.

Gölgeler ayvaz bir coðrafyanýn en tepesinde,
Ruh dediðin anlamsýz o mabedin kapýsýna yýðdýðým,
Sýðýndýðým yürekte kerelerce kaybolduðum
Ve sýzlarken burnumun direði,
Anlamsýzlýðýn bitiminde ben aðlarken biteviye
Tarafýnca görünmezden gelsem de
Ahvalini çoktan kaybetmiþ cebbar bir coðrafyaya tuþ olmuþ
Edilgen kimliðim iken ansýz ve pervasýz bir maðlubiyete
Yenik düþmüþ.

Hüzne delalet, tedirgin bir kýyamda
Nöbete durduðum gölge hutbeli geceler:
Hali hazýrda o tüketilmiþliðim,
Makamý adsýz, yüreði yalnýz
Hele ki ötelerken dokunuþu mizaç bellediðim
O vakur yalvarýþ kadar
Tümlerken iç sesimi:
Nasýl nasýl nüktedan bir var oluþ
Erdiðim aþk mertebesine bir nebze de olsa yine de
Tahakkümü kýlýksýz o mecra,
Ekseni hepten kaymýþ sýzlarken içim, için için
Devinen o serzeniþin týnýsýna kapýlýp
Alt üst olduðum esrikli bir muhafýz alayýna
Ýmgelendiðim kim bilir hangi yakasý kayýp þehrin.

Sosyal Medyada Paylaşın: