BEN ŞİİRLE DOYDUM, ANNE...

Atýl damarýnda kalbin i mgeler dolanýyor
Þiirin ayaklarýna.
Balyalarca hüznü tabutlayan lanet benzeri
O ihlal
Kimi düþ pazarý
Kimi soytarý
Oysaki her biri asil ve ayrýcalýklý
Týpký çaya attýðým þekerin
Kýtlamasýna eþlik eden
O derin iç çekiþ
Ya da az þekerli bir kahve
Düþlerin bir bir d/evrildiði.

Þimdisini kundaklayan yangýn
Yarýnýn buðusuna yokluk katan
Deli ve taþkýn ihtiyar.
Her tümce baðýmsýz birbirinden oysa
Varlýk kadar hiçliðin hicvine
Tanýk tutulan
Þühedasý belki de þiirden ve kadýndan
Arda kalan son ihtar.

Kana kana içip
Sersemce kandýðýmýz mý tek yalan?
Örtüþmeyen bunca gerçekle
Düþ çukuruna týkýlasý
Bayat bir poðaça:
Adý bende saklý hani:
Günün birinde
Sýrtýmý sývazlayan onca bakir hatýra
Bir kalibre dahi etmez iken
Aklýmý köle ettiðim
Ýþkembe çorbasý adeta þiirlerin
Derin derin iç geçirdiði.

Hadi doðra dününü þiir niyetine
Ve kaþýkla
Ýç içebildiðin kadar.
Ben þiirle doydum anne:
Küfelik olsam bile
Yorgunluðumu asla tahliye etmem,
Diyebilmek mi meziyet?
Ya da ufkunda batan gemilerle
Karadeniz’dekilerden bile tehlikeli
Eðer ki hayallerin battýysa
Ansýzýn en dibe.

Þakýyan hicvinde bülbülün
Eðreti bir gülümseme babýnda
Kilitlendiðim
Hangi þiirse.

Hadi, tutunalým ipine kara göðün
Dalalým her birimiz en dibine
Volta atan fýrtýnalarýn fýtratýna
Akla ziyan olsa bile içimizdeki her i mge
Ve baðýrýrken;
Þiir, þiir diye diye…

Sosyal Medyada Paylaşın: