HÜZNÜ YARILADI SAĞANAK...

Bir adým ötemde atamadýðým hüzün buharý
Soluk tenimde saklý rengi
Bir yudum sevdada boðulduðumdan beri
Bu elem bu cefa
Yürek yanýðý deneni gelip bir de bana sor.

Ne öfke var dilimde ne de sitem baðrýmda
Gündönümüne rast geldiðimden beri
Görmez oldum gün yüzü;
Sükût sanma ki ikrardan,
Þükür ettiðim kanaatten
Nizamý serkeþ kaleler sanma ki israftan.

Hüznü yarýladý saðanak
Ömrü tamamladý diðer yandan
Kapýþtý þeytan ve evren.
Öldürüldüm günbegün
Haramdý gýybet ve nefret yüklü tezahürü beþerin
Gönül düþkündü aþka hem de ezelden.

Gizemi belki de ayracý ömrün
Hele ki yitik sevdalar düþ bildiðim
Garip mizacýn hem de nasýl, kabul et gönül
Yüreðin sevmeye olan özlemi deðil mi,
Hele ki girdabý belki de o yaþanan o bedelli sürgün.

Yetmedi yetemedi hiçbir katresi
Silmedi de gözümdeki yaþý
Günlerden bir gün, diye baþladý hikâye:
Gündönümü gönül seðirtirken acemice:
Gýyabýnda süzülen üç beþ cümle:
Ha bugün ha yarýn, demek kadar yalýn
Süzgün bir ömrün kim bilir kaçýncý perdesi
Elimde kalem yüreðimde hüzün
Cebelleþtiðim ne varsa günbegün.

Ýnancý baki kýlan tek gerçek
Gerisi teferruat inan ki.
Sýrdaþ düþler tek teselli
Kýyýsýndayým ömrün belki de çok uzaðýnda,
Külliyen yalan aþk denilen
Girdabýnda verilen hükmün
Alabildiðine sancýlý ölüm:
Yaþarken gömülen hislerim,
Görmezden gelinen perde arkasý benliðim
Demlenirken usul usul.

Sosyal Medyada Paylaşın: