öyle somut açýlmýþ görünce mezarlarý hayata ne kadar ev açýldý’yý düþündüm ne kadar korunaklý insan kör bir göz ölüm çukuru insan bedeni nazik topraktan kim kimi sarar acaba
nereye kadar açýk gözümüz kaç dað ileriyi görür, kaç mezar yaþam kaç adým atar bize biz ona kaç kulaç yüzeriz dibi görünmeyen denizde balýk kaç büyük balýða yem
her insan bir mezar mý acaba var mý o denli hüzün gömecek yer þaþýrtýr kocaman gülüþlerim beni neden bu kadar dýþarý çýkmaz acým kara güller açar içimde ilk dokunuþta grileþen ilk sevgi sözcüðünde pembeye gebe kalan
en iyisi arkana atmak mezarý bakmamak o baksýn dursun uzaktan bu hayat nasýl gömülür diye
01. 12. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.