Ters Lale

ben yokum, gözlerinin irisinde dövülen kýlýçlardan birisiyle öldüm
eski bir kitaba dönüþtüm, beni kitaplardan tanýdýn farz et, aslýnda hiç olmadým
silemediðim harflerin kalýntýsýnda harabeleri besledi ölüm
tarihi eserler kaldý geriye savaþlardan; kýrýlmýþ kalkanlar, duvarlar ve nallar
iri kapýlar yapsýnlar sana, taþ ustalarý, marangozlar
göðsünü gererek gir buruciye’den
desenlerin üzerinde karbonmonoksit kiriyim, tam yanmayan kömürden kalan
paslandým simetrik þekillerde, lâle resimlerinde siyah bir yüzüm iþte
tarihi camilerden, kurþun kubbelerden kaðýda ve suya düþtüm
ben ebrunun renklerini taþ üzerinde yüzdürdüm de göðsüme bastým
bu yüzden silinmedi hatýralar, kalbimi kanattýlar kýrmýzý bitmesin diye
köklerimi aðacýn dalýnda býraktým, yapraklarýn yeþilini sevdim, göðün mavisini
beni ýsýtýp, ateþten örsün üzerinde dövdü ömrüm, bu yüzden sivrildim
az konuþtum ama susmadým, dilimi yirmi dokuz harfe böldüler de
yuvarlandým dünya üstünde, duramadým, vuruldum ceylan
eski bir þiire dönüþtüm, beni kitaplardan tanýdýn, aslýnda hiç olmadým

Yusuf Bal
(Berceste Dergisi, Sayý 152, Mart Nisan 2015 de yayýnlanmýþtýr)

Sosyal Medyada Paylaşın: