CEP TELEFONU

Þimdi, akýllýlarda deli gibi hareket,
Sesleri, en yüksekten, çýldýrmýþ, bu ne hiddet...

Cadde- sokak tanýmaz, her yerde konuþuyor,
Durup- durup dinleyip, âniden çýkýþýyor...

Cýrlayan bayanlarý, ulu orta çok gördüm,
Kulaklarý yýrtarca, feryat- Ýntizar duydum...

Çoluk- çocuk, genci de ayný þeyi yapýyor,
Ne oldu insanlara, haykýrarak yürüyor...

Bâzýlarý, yürürken; iki adým ileri,
Sonra da arkasýna, dönüp- geliyor, geri...

Anlaþýlmaz iþâret, el- kol sallanýr- durur,
Bilmeyen insanlar da hayretle bakýp-durur...

Adý; “Cep” imiþ hayret! ... her zaman durur “El”de,
Sanki, santral kurdu! Bekliyor; sâniye’de...

Okulda, evde ayný; dolmuþta, otobüste,
Akla gelmeyen yerde, tuvâletin içinde...

Çalýyor telefonlar, çýldýrdý bu insanlar,
Biraz çevreye bakýn, çocuklar ve bayanlar...

Kadir, almadý henûz, bu saydýklarým için,
Cep telefonu, lâzým; akýllý insan için.

KADÝR YETER. TRABZON.



Sosyal Medyada Paylaşın: