Karabasan

Bir ses gelir gecenin içinden, çaðýrýr beni;
karanlýðýn en derinliklerinden,
Gitmem lan ben, ölemem bir daha, gitmem
Yanmam o cehennemde..
Bir ses gelir gecenin içinden; boðar beni;
Karabasan...
Kapý açýlýr karabasan gelir.
Bir kaç þiþe bira içeriz beraber...
Kadýnlardan bahsederiz filan..
Sonra bana der ki;
"Hadi uyu, uyu ki bende iþimi yapayým"
Sonra boðmaca nöbetim baþlar.
Gece biter, ben uyurum.
Bir ses gelir güneþin doðacaðý yerden, yakar beni...
Sabah ezanýndan biraz önce,
Cinler kendi alemlerine çekilirken,
Yerli yersiz havlar köpekler
Gün doðar cinler evine çekilir.
Sonra bir ses gelir kalbimin derinliklerinden,aczeder beni..
Nefesimi keser, derin dþüncelere sokar
Beynimin iþleyiþini durdurur,
Biraz üzer, biraz mutlu eder.
Biraz yakar, biraz boðar, biraz çaðýrýr beni...
Kimi insanlar buna vicdan der,
Kimileri iç ses diye adlandýrýr.
Bense Tanrýnýn fýsýltýsý olarak diye nitelendiririm
Tanrý’nýn fýsýltýsý kalbimi acýtýyor.
Þimdi Tanrý’m sen daha iyisini bilirsin ama,
Bu gece rahat uyuyabilir miyim?
Sosyal Medyada Paylaşın: