Sessizliðimi yüzüme vurup durma sesimin efendisi!
Kanatma yaralarýmý içim kan revan olur…
Tekil bir davanýn üstesinden gelememiþken
haykýrýp durma içimin en ücra köþesinden
dünya çýðlýk çýðlýða deme
ses olamam çýðlýklara
bilirim, sen de bil!
kâr etmez merhemim çoðul yaralara
Çare/Siz/Ým…
Üstelik
el kadar
eksik etek prematüre bir bebeðin hüzünlü öyküsüyüm
baba kucaðýna muþtu diye verildiðim andan itibaren
aðaç olamadým mesela, yeþeremedim
uzatamadým dallarýmý göðe ellerimi uzattýðým kadar
Dal/Sýzým…
ve hiçbir kol yorulmadý umuda sarýlan kollarým kadar...
Aklým sýra
yoksul bir çul parçasý üstünde bahtýný doðuran anamýn
sýrtýna yüklüyorum göçüklüðümün günahýný
/enkazým sýrtýmda...
ve hâlâ çok sesli aðlýyorum
babamýn gurbet türkülerine
“Orda bir köy var uzakta” çocuk þarkýsý eþliðinde
Sýla/Sýzým…
Dokunma!
Dokunmasýn ses tellerime hiç kimse
gönül telime de…
Ahrazým
isyanýmý yutacak kadar koca bir hiçlikte kaybolmuþken
ve tamtakýr bir hayatýn çetelesini tutmaya çalýþýrken
sevgide de iþsizim…
Oysa baktýrdýðým fallarda
üç vaktin üçünde de kýsmetsiz deðildim
daldýðým her yürekte çoðaldýkça yalnýzlýðým
Vuslat/Sýzým…
Kör deðil ya gözlerin sesimin efendisi!
Gör iþte, duy!
Yüreðinden vurulan her çocuða acý(ma) yacak kadar
duyar/sýzým
uzak tutmaya çalýþtýkça gözlerimden kaný, karanlýðý
gördüðüm yürekler, derin
baþtan aþaðý kara
býrak da sessizliðimde kalayým sesimin efendisi
gücüm yetmiyor faydasýz naralara
Emsal/ Sizim …
12/03/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.