sararýr kurþuni bir gökyüzünde rüzgarýn öfkesi yaðmur çýkar rahmetinden duaya açýlan ellere taþar girdiðim her çýkmaz sokakta bir çocuk ninnisi söylenir durur tok karýn niyetine oysa bir bilsen hep buðday baþaktýr elleri her köþe baþý bir insan korkuluðu þimdi.. ve bir sapmýþýn boynunda moraran parmak izleri içimden iplerini kemiren bir cellat fýrlar soðuk akar kaným damarlarýmda terim alnýmda yanar.. ýsýtmak için ötekini buðular mazlumun nefesi tek odalý evlerde bir mum yanar çözülür dizlerim aklýmýn sýnýrlarýndan.. düþünür düþünürüm ve tekrar söndürmek mümkün olabilseydi keþke çok odalý evlerde raks eden bol þamdanlý mum heveslerini bilirim her rüzgar kesilir yaðmur da diner elbet tek dindiremediðim kalbimin gözleri
Beliz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beliz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.