ayaklarým camdan, yürüyordum deðmeden et ve kemik yýðýný arasýnda yüzyýl sürüyor çýðlýðýmýz, çözüldü baðlandýðý yerden bulut sürülmüþtü terin, saçlarýma bir yerden koyu bir uçurum misali düþtüm
koskoca bir gel’dim, sen zavallý bir “git" içimi isledim içinin duvarlarýna görmedin yandým, yarýmdým söndüm çok sonra
ellerinin buzul çaðý eriyen ve düþen rüzgarýnda gökyüzünü koklayarak öldüm ve yine zamandý sürünüp duran bileklerime gidip gözlerinin üstünü örttüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
CigdemGüner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.