Sen bu mektubu okurken ben...

“Sevgilim,kaç durak sonra gözlerinde inmeliyim
Bilirsin adres sormayý hiç sevmeyen biriyim”

Bir yolculuða çýkýnca varamam
Ýstediðim denize, her mavi yanlýþtýr çünkü
Gözlerinden baþka
Bir aþk þiiri adýna ne varsa býrakýp geride
Yani dümdüz, yani süssüz neysem o halde
Yine kalemime yüklüyorum iþi

Bir kýþ mevsiminde gelebilirim belki
Yanaklarýnda unuttuðun gözyaþlarýnýn
Donduðu günde.
Veya baharda, baldýranlarýn üzerinde
Çýplak ayak koþarken
Çocukluðunu bir tek benim
Görebildiðim bir bahar öðlesinde.

Ya da yazýn o “yaþamak ne güzel” dedirten nevasý ile,
Kucaklaþýrken koca bir kýþ ayrý kaldýðým denizle
Çýkýp gelebilirim her þeyi býrakarak
yalnýz sandaletlerim elimde.

Sevgilim bir türkü kadar gerçektir
Ýçimi yararak geçen ama hiç acýtmayan
Bu Ceyhan, bu Dicle!
Þiirim sana gelmeden önce varacaðým inan
Ellerinin o bereketli sevisine

Bil ki gözüne deðen her yaðmur kýrýðý
Önce benim gözümden geçip
Geliyordur akdeniz kokulu iklimine.
Bekle! ayaðýnýn altýndaki çimen yürümeden
Biteceðim gözbebeðinde

Sosyal Medyada Paylaşın: