Yağmur ırmakları

tortusu bulaþýyor elime
aklýmda unuttuðun yüzün
aðlýyorum seni
çok uzun ve kalabalýk masalarda
yapayalnýz bi beklemeden
az evvel döndüm
gece esniyor yüzüme uykusunu
omuz baþlarýmdan düþüyor kara gölgesi
yüzümdeki tuzlu suyun

nehrin salýnýmlarý
bu etimde yürüyen acý,
ve ellerimizin iki bayrak olup
týrmanmasý özgürlük yokuþlarýna
zamanýn makasýna uzattým boynumu
göðsünün beyaz altýnýna kalbimi batýrdým

ya sen, ne býraktýn ardýnda
kumlu gülüþlerinde çocukluðunun
bir çýðlýðýn boyunu uzatmaktan baþka ne iþe yaradý
deniz araladý maviliðini,
artýk hangi masal kabul eder hikayemizi
hangi savaþ barýþýmýza mecbur

bir yerden itilmiþ ya da fýrlatýlmýþ
veya kendi takýlýp düþmüþ bir taþ olabilirim þimdi
þimdi büyüyüp ufalan aynasýnda akþamýn
kendi adresinin ezberinden yorgun
hep ayný ýþýða dönenen ,
dönüþen ve dövüþen iki zayýf yumruk
yürüyoruz yeniden yaðmur ýrmaklarýna

kanlý mürekkebi yazarken duvarýna adýmýzý
sessizce durmayý seçiyorduk
durmak ne zor bir yürüyüþtü, aklýmýz o uzun yolculuk
ayazý yalayarak soðutuyorum lavýmý

desem ki;

hüzün süpürüyorlardý bahçe avlularýnda
karýncalar öyle yorgun,
aðaç gölgesinde unutulmuþ iþçi uykularý gibi
geçiyordu zaman
kasa kasa portakal kokusu
inerdi Akdeniz sabahlarýna
inanýr mýydýnýz
çok yüklenmekten aksýyordu artýk
dünyanýn bacaðý

Sosyal Medyada Paylaşın: