Ömür şiirimin bozuk şivesi
sanki hüzün Eylül´dü de gözlerin
sararmýþ yüzümde
savruluyordu hala
detone bir günah buklesi gibi buselerin
týnýsý yitik takvim yapraðýný
yýrtarken yüreðime demirli
son cümlesi yüklemsiz
öznesi kayýp hayat
bizsizliðe
son noktayý koymayý da unutmuþum
baðýþlama beni
yokluðunca soluksuz
acýmsý bir öpüþ tadý sanki
kýrýþýk, kirli zamansýzlýða mahkum
sivrilmiþ ölüm uçlarýna düþürdüðüm sensizlik
kafiyesini sona býraktýðým
bir yavuklu yüzünde
kirli esmere çalýyor mut
çoðul feryadlar örüyor düþlerime
hazan sancýsý
eðriliyor düþlerimin ýslak duvarlarý
düþüme düþerken
umuda kuþku söz kýrýklarý
hazan susuþlu
bir yüreðin alfabesini öðretiyorum
sabrýmýn baþkaldýran eþkiyalýðýna
hani ne diyeceðini bilemeyip
bakmadan ardýna
asmýþtan ya vedayý korkakça
sebebsiz gidiþinin
yüzümde patlayan yankýsýna
iþte o korkunun üzerine
yüzünü dök þimdi
ateþe tutulan kýzýl dolunay
kýskansýn ben gibi
saçlarýnda ki kýzýl alevi
kirpiklerine hazan örüyorum
yaprak yaprak
bütün ihtimalleri öldürüp
dinamitlenmiþ
paramparça bir duygunun
kanayan yarasýyým þimdi
yüreðimin ikindisine
aksaný bozuk akþamlar devriliken
boyumu aþan þiirler döküyorum ardýndan
yükleyip kaðýttan gemilere
bütün yürek sözlüðümü
doðaçlayýp bütün hayallerimin lisanýný
ömür þiirimin bozuk þivesiyle
zemheriyi emziyorum þimdi Eylül´e
Utku Aksu 30.09.2015 03:14 Detmold
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.