eskiden
yüzüne kül gibi renkler giyerdi deniz
karasal gölgelerin
kirpiklerinde sabýrlarýn kumlarýný içerdi
öyle bir acý tokasý takardý ki
tuzlu köpüklerine
salýnýp dururdu
kendi gelgitlerinin sallanýþlarýnda
sanki direniþi hatýrlatan
yakamoz gibiydi parçalarý
þimdi
yüksek topuklu dalgalarýyla
bir deniz yýldýzý oldu uzaklýklarý
fark edilmiþ karanlýðýn temsil sularýnda
maviye emanet artýk
onun kül yaþlarý
sevgi þefkatliðinde
yuvarlanýyor vakti gelmiþ dileklere
ki
soyuluyor içselliðinin sabýr taþlarý..
rimeli çekilmiþ zýrhlarýndan
arýnýrken dalgalý uçurumlarý
soruyor,
sahiden,
beni neden en son fark etti,
gülüþü güneþin saçlarý olan mavi
....