Ýþte gidiyordum sevgilim
deminde içilen ,bir Aþk’tan
tadý dimaðýmda kalanlarla...
maviden kýzýla dönen gözbebeðimden
vedalar býrakýrken usulca þiir yüzüne
ilmek ilmek sökülüyordum senden
yürüyordum koyu bir unutkanlýða...
sicim sicim yaðan yaðmurun altýnda
ellerim cebimde
kanter icinde
boynumun eðilmiþliðiyle
kirpiklerimdeki nemi tutarak sýký sýkýya..
koca þehir yabancýlaþýrken
her adýmda tenhalaþýyordu
seninle kalabalýklaþan yüreðim...
içine düþürmek istiyordu sanki
adýmlarýma çelmeler takan kara toprak...
içimden duyulan seslere karýþýrken gözyaþlarým
sensizliðin yataklýðýna soyunuyordum...
üþümüþlüðümle...
tüm geçmiþiyle
þehit veriyordum aðlayan yanýmýn yüzünü...
baþýmýz saðolsun
sol yanýmýn hüznü
parmaklarýmýn ucuna küsen þiirlerimin
kaçýný yaþatabilir þimdi ölümün ?
elysa
(unutulmuþluklardan...)
Deniz ÜLKEGÜL’ e Sonsuz Teþekkürlerimle...