Unut O Hayırsızı

Bu yaðmurlu Eylül akþamýnda..
Belkide...
Sonkez sensiz dolaþacaðým
O küf kokulu sokalarýn,ýslak kaldýrýmlarýnda..
Alýp baþýmý gitmeden,
Çoook.. çok uzaklara.
Ve.. seni soracaðým,
Yaðmurunda sýðýndýðýmýz, saçak altlarýna
Güvercinlerine,kuþlarýna,martýlarýna..
Seni soracaðým...
O puslu gecelerde..
Kahrýmýzý çeken,sokak lambalarýna..
Yine yüzümü yer edip,seni soracaðým.
Köþe baþýnda..
Bizi her gördüðünde,
Þarkýmýzý söyleyen,o kemancý çocuða..
Acaba....diyeceðim;
O, ben yokken bir baþkasýyla,
Hiç uðradýmý buralara...!
Ve gözlerinin içine bakýpta,
Bu sefer....
Bolca bahþiþ býrakacaðým,þapkasýna.
Yeterki,içimdeki korkularý anlasýn,
Yeterki doðrularý söylemesin bana..!
**
Ama, o kemancý çocuk varya...
Onca bahþiþe raðmen,
Bana,hiç bahsetmedi senden,
**
Konuþmadý....
Benden hep gözlerini kaçýrdý.
Ve kemanýnda çaldýðý, o yeni þarký..!
Ýlk defa o kemanýn naðmeleri,
Böylesine dertliydi...
"Ne olur anlasana"...der gibi.
Belkide birþeyler vardý dilinde,
Bana anlatmak istediði....!
**
Ýþte,o günden sonra,
Ne o þarký..
Ne o kemancý,
Nede o köþe baþýný bekleyen,
Sokak lambasý.
Birkez bile, seni bana sormadý...!
**
Oysa,hepsinin bakýþlarý..
Sanki;
"Unut o hayýrsýzý"der gibiydi..! !





Mahmut M. Özdemir

Sosyal Medyada Paylaşın: