Annemin Saçlarına Kuruyorum Salıncağımı

çaðla grisi bir korkuluða veriyorum misketlerimi
çocukluðumdan vazgeçiyorum
...yarým asýrlýk bir ceket karþýlýðýnda
fanilamý çýkarýyorum
...hortlak sanýyorlar
taþa tutuyor kadýnlar omzumdaki el aynasýný
gül dökünce eteklerindeki yalnýzlýða
ermiþ anýp ip baðlýyorlar/alýp baþýmý gidiyorum
ardýmda güne bakan umutlar býrakarak

lastiðimi ay ýþýðýnda çeviriyorum
...kaðýt helva yiyerek
annemin saçlarýna kuruyorum salýncaðýmý
bir serçe su içmeye iniyor avuçlarýma
-kanatlarýna gömüyorum yüzümü-
dudaklarýma çam kokusu siniyor
bildiðim tek bir þarký var onu söylüyorum
çerçi geldi sanýyor sesimi duyan her çocuk
kýþ ortasýnda parka koþuyor çýrýlçýplak

annemin fistanýyla siliyorum burnumun ýslaklýðýný
ýrmaklar hep ayný oyuktan geçiyor
-gökyüzüne ýslýk çalarak-
kendime gülüyorum/aðzýmdan altýn paralar dökülüyor
harcamaya kýyamýyorum
...bayram gelsin istiyorum arefeden önce
gökkuþaðýnýn ellerine kýna süreceðim

gölgemi sobeliyorum
-saklandýðým aðaç kovuðunda-
üçe kadar sayýp kendimi ele veriyorum
aðzýmdaki deniz çakýltaþlarýna yüklüyor maviliðini
gözlerimin ýþýltýsýna sevdalanýyorum coþkun bir ýrmak gibi
yataðýnda kývranarak

kimse bilmiyor sýrtýnda keþfe çýktýðým bayýrý
diken tarlasý sanýyorlar miyop gözleriyle uzaktaki þafaðý
okkalý bir küfür savuruyorum yaþama rüya diyenlere
lastiðimi yakýp gidiyorum
mart 2002
mersin
(Aralýk Edebiyat Dergisi)
(ÞÝÝRÝN þiir-poetika)


Sosyal Medyada Paylaşın: