BİR ÖZLEM ŞARKISI

ne çok özledim seni bilsen
ne çok arýyorum seni çýplak aðaçlarýn gölgelerinde
ne çok soruyorum seni ifade yoksunu lal sokaklardan
saðýr sultanlardan
acýya kefen olmuþ sevdalarýn ayak izlerinden
kaldýrým taþlarýna sinen dolunay sessizliðnden
çiçeklerden
her tüyünde alacalý umutlar þavkýyan kuþlardan

ne çok özledim seni bilsen
gecenin titrek kanatlarýnda hüzne çalarken denizin mavisi
yýkýp yalnýzlýðýn acýmasýz duvarlarýný
tutup sana gelmek isterdim
-henüz uyku sersemiyken yýldýzlar-
doðmamýþ baþaklarý okþarken bir rüzgar
ak bir güvercin kanadýnda salýp yüreðimi
nisan yaðmuru gibi yaðmak isterdim
teninin karanfile çalan kokusuna
ve bir hançer gibi ansýzýn girip düþlerine
sesinin aksisedasý olmak isterdim bir meltem esiþinde

ne çok özledim seni bilsen
bir görebilsem yüzünü beklenmedik bir þehirde
ne yaprak düþer sonbaharda inan ne yaðmur
ne acý kalýr yürekte ne gözyaþý
bir deðse gözlerim gözlerine
ne hüzün kalýr gecemde inan ne matem
ne asiliði kalýr denizin ne masumluðu

ne çok özledim seni bilsen
her gece bir yýldýz asar kendini yalnýzlýðýmda
bir resim solar kendini yakar deðen elimde
bir menekþe aðlar
bir gül zehir saçar her koklanýþýnda
bir eþkiya kendi mavzeriyle vurulur bir uykuda
bir türkü susar bir þiir kahrolur kendi soluðunda
bir kelebek açlýk grevine yatar kiraz aðacýnda
bir yýlanýn çatallaþan dili bir kurbaðayý yutar
suya düþer yüreði bir martýnýn
bir nilüfer sahile vurur ýslak yanaklarýyla
yapraklarýna kýraðý çöker suskun bir papatyanýn
hüzünlü bir mevsim doðar sensizliðime
matem karasý gözleriyle örter ufku bulutlar
bir yaprak dalýna küser bir çakal gölgesine ulur
sessizliðe tüner kanatlar tüylenmemiþ bir serçe

ne çok özledim seni bilsen
her gece acýya çalar yüzümdeki tebessüm
kan toplar gözlerim daha bir derinleþir yüzümdeki çizgiler

ne çok özledim seni bilsen
kurþunla seviþmek gibi bir þeydi seni sevmek
seni sevmek ekim rüzgarýnda sürgün
seni sevmek mart güneþinde isyan
seni sevmek haziran sabahýnda devrim
seni sevmek infiadaydý topraksýz bir coðrafyada
dilsiz bir halkýn yanýk türküsüydü seni sevmek
seni sevmek cennete düþen ilk yaðmur damlasý
seni sevmek sonsuzluðun yedi renk çaðrýsý
seni sevmek duraksýz ömrümün yarýsý
kömür közünden muska taþýmaktý seni sevmek

ne çok özledim seni bilsen
ve sen yüreðimin buðu kanatlý serçesi
her gece gelip konarsýn hasretliðimin kekik kokulu külüne
bir þiir okursun bir türkü söylersin
rüzgarda savrulan külümün ardý sýra

ne çok özledim seni bilsen
yitirilmiþ sevdalarýn harman alevi düþlerinde pusudayým
kulaðým kiriþte ellerim tetikte
gözlerim ufukta dalgalanacak kýzýl saçlarýnda

mehmet þükrü kaplan
2001-2002
mersin


Sosyal Medyada Paylaşın: