İÇİMDEKİ ÇOCUK SÖYLEDİ

Yapay bir çiçeðim vardý,
Bir arkadaþýmýn hediyesi,
Öyle güzeldi ki kendisi,
Belki de bende öyleydi...
Güzel olan ne varsa giydirmiþtim üzerine,
Ben uyurken üþümesin diye yokluðumda...
Aþký, sevdayý, anýlarý,
Özlediðim köyümün puslu havasý,
Anne anemin hikayelerini,
Çocuklarýmýn ellerini,
Annemin gözlerini,
Babamýn övgülerini,
Vesair bütün güzelliðimi...

kimseye de söylememiþtim onu,
ne çok sevdiðimi, ama
nedense bet bulmuþlardý çiçeðimi,
kim görse kendisini,
atsana þunu derlerdi bana...
Bakmak var görmek var farkýný da o zaman anladým.

Ama gerçekten çok güzeldi...
Yemin ediyorum ben böylesi çiçeði bir daha hiç bir yerde görmedim.
Zaten zor seven biriyim.
Neyse!
Ýki rengi vardý sadece
Yeþil ve kahverengi,
Ama o sanki bütün bir bahçeydi,
kahvesi bildiðimiz kahverengi ama yeþili fevkalade idi
Pastel ve mat
Fakat ahengi muhteþemdi...
Lale gibi desem ama deðil,
Yapraklarý daha çok kata sahip biraz gül,
Biraz hüzünlü gibi...

Neyse, onu sevmemiþlerdi iþte,
Ben dýþýnda kim varsa, hepsi anlamsýzca kýzardý ona...
Ýsim vermeden geçeyim burayýda,
En sonunda çiçeðim kadar deðerlim birisi,
Tuttu kanatlarýndan boca etti basit bir çöp kovasýna...
Kalakaldým öylece bir baþýma..

Yalnýzdým artýk
Her þeyimi de vermiþtim ya ona,
Götürdü bende kalanlarýmýda yanýnda...

Daha öncede bunu yapacaklarýný söylerlerdi ama,
Sevdiðimi anlamýþ olmalýlar ki üzerinde pek durmazlardý.
Bende çok fazla aldýrmazdým, nasýlsa þaka sanýsýyla,
Fakat bu gerçekti....
Ve artýk çiçeðim çöpteydi.

Ben öylece hayrette,
Bir çiçeðe, bir çöpe bakar kör iken,
Gözümdeki yaþlar bu kez bana akýyordu.
Gözlerimi kapadým,
Yutkundum,
Durdum,
Ama yinede durmadý yaþlar,
Sonra güzelim,
Sevdiðim,
Yapma! dedi bana..
O sesle sendeledim,...
Ben sesi çiçekten zannetmiþtim.

Cidden çok mu üzüldün, dedi..
Bak þimdi bende çok üzüldüm..
Alalým geri ,
Alýrým bak,
Alýyorum....
Diye devam etti...

Hayýr dedim, hayýr...
O orada kalsýn...
Artýk yetmeli bu kaybediþ sancýsý,
Alýþmalý buna da kalp...
Biz acýya acýya oluyoruz.
Solup tohuma duran çiçekler gibi,
Nasýlsa o bende kaldýkça bütün çiçeklerim koparýlacak,
Kalsýn...
Þayet gerekli ise,
Ýnsan sevdikleri için kendinden bile vazgeçebilmeli,
Kýrmak yerine kýrýlmayý seçmek gibi,
Severek ayrýlacak kadarda bir baþka türlü sevmeyi bilmeli...

Teselli benim sol sebebim,
Her zerrem, tüm þeyim,
Boþ verin sairi de,
Artýk siz istediðiniz olun,
Ben de benim....

Zehra Asuman
Sosyal Medyada Paylaşın: