Ýnsan en çok kendine yabancý Ýçim acýyor der de Acýyan yerini iyileþtiremez Kime raðmen aðrýr insanýn içi Dost mu? Yoksa düþman mý bu sancý? Ýyi de neresi Bilince geçecek miydi sanki Ýçim iþte içim... Bilmiyorum neresi?
Kim bilir... Ölünceye dek sürecek belkide Bu sürgün güzaf teselli silsilesi Peki, Neyse, Vesaire, Ýþte öylesi, Böylesi... Uzar gider bu sitem þöyleþili ömür hikayesi Zaman geçer acý geçmez Sancý bitmez...
Boþver, þuram diye bir yok ki Ulaþýlmaz uçurumlar kýyýsýnda bir neresi, içim meselesi, dayanýlmaz Zaten bu yaralarla da barýþýlmaz Fazla da yaþ(l)anýlmaz ki....
Zehra Asuman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zehra Asuman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.